翱诲辫辞飞颈别诲藕:
1 Jana 3.4 m贸wi, "Ka偶dy kto pope艂nia grzech, i zakon przest臋puje, a grzech jest przest臋pstwem zakonu." S艂owo przet艂umaczone jako "przest臋pstwo" pochodzi od greckiego s艂owa anomia, kt贸re oznacza "ca艂kowite lekcewa偶enie Boga i Jego praw." Od tego greckiego s艂owa mamy tak偶e s艂owo antynomizm, kt贸ry jest przekonaniem, 偶e nie ma praw moralnych, kt贸rych B贸g oczekuje, 偶e chrze艣cijanie przestrzegaj膮. Ka偶dy grzech jest przest臋pstwem przeciwko Bogu, poniewa偶 grzech narusza Jego moralne standardy ludzkiego istnienia. Skoro B贸g nas stworzy艂 (1 Ks. Moj偶eszowa 1.27), ma prawo definiowa膰 dla nas granice. Ka偶de naruszenie tych granic jest przekroczeniem Jego prawa, kt贸re oznacza, 偶e grzech jest aktem bezprawia.
Wyznawca Boga b臋dzie wystrzega艂 si臋 bezprawia. B艂ogos艂awiona osoba jest opisana jako ta, kt贸ra "ma upodobanie w zakonie Pana i zakon jego rozwa偶a dniem i noc膮" (Psalm 1.2). "Zbawienia twego pragn臋, Panie" pisze psalmista "a zakon tw贸j jest rozkosz膮 moj膮" (Psalm 119.174). Kontrast pomi臋dzy bezprawiem a mi艂o艣ci膮 nie mo偶e by膰 bardziej uwidoczniona: "Serce ich jest nieczu艂e jak t艂uszcz, Ja za艣 mam rozkosz w zakonie twym" (Psalm 119.70).
Pismo 艢wi臋te rozr贸偶nia pomi臋dzy kim艣, kto grzeszy, jak my wszyscy (Rzymian 3.10, 23; 1 Jana 1.8), a kim艣, kto "praktykuje bezprawie" (Ew. Mateusza 7.23; 13.41). Bezprawna osoba jest kim艣, kto w ca艂o艣ci odda艂 si臋 grzesznemu stylowi 偶ycia. Bezprawni ludzie albo nie wierz膮 w Boga albo odmawiaj膮 przyznania mu Prawa rz膮dzenia w ich 偶yciu (Psalm 14.1). Nawet ci 偶yj膮cy w bezprawiu mog膮 odnale藕膰 przebaczenie, je艣li odwr贸c膮 si臋 od swojego grzechu i przyjm膮 sprawiedliwo艣膰 Chrystusa i zbawienie (2 Koryntian 5.21; Ew. Jana 3.16-18).
Ci, kt贸rzy trwaj膮 w bezprawiu nie odziedzicz膮 kr贸lestwa Bo偶ego (1 Koryntian 6.9-10; Galacjan 5.20-21). Jezus ostrzega艂, 偶e przy ko艅cu wiek贸w bezprawie wzro艣nie i "mi艂o艣膰 wielu ozi臋bnie" (Ew. Mateusza 24.12). Gdy bezprawie przenika najbli偶sze otoczenie, ludzie przestaj膮 si臋 zastanawia膰 nad dobrem i z艂em. Nie dbaj膮 ju偶 i nie troszcz膮 si臋 o istnienie absolutnych standard贸w moralnych. Bezprawni ludzie mog膮 uwa偶a膰 si臋 za bardzo religijnych i uduchowionych, ale zdefiniowali Boga jako takiego jakiego 偶yczyliby sobie go widzie膰, a nie jakim jest naprawd臋.
Antychryst, kt贸ry jest przepowiadany jako pojawiaj膮cy si臋 na ko艅cu wiek贸w jest opisany jako "cz艂owiek bezprawia" (2 Tesaloniczan 2.3, 8). Daniel powiedzia艂, 偶e b臋dzie kr贸lem, kt贸ry "zrobi, jak b臋dzie chcia艂" (Ks. Daniela 11.36). Antychryst b臋dzie tym, kt贸ry wie, kim jest B贸g, ale og艂asza si臋 ponad Boga, tak jak szatan czyni艂 (Ks. Izajasza 14.14; 1 Jana 2.22; 4.3; 2 Tesaloniczan 2.4). Nazwany jest "bezprawnym", poniewa偶 odrzuci wszelk膮 w艂adz臋 i zostanie ca艂kowicie oddany grzechowi. Ci, kt贸rzy pod膮偶aj膮 za Antychrystem w czasie Wielkiego Ucisku pod膮偶膮 za nim/ pogr膮偶膮 si臋 w bezprawiu, doprowadzaj膮c do ich w艂asnego zniszczenia. Ci, kt贸rzy otrzymaj膮 jego znak nigdy nie nawr贸c膮 si臋 i nie znajd膮 przebaczenia, ale b臋d膮 dr臋czeni na wieki w jeziorze ognia (Ks. Objawienia 14.9-10).
Bezprawie powoduje, 偶e kultura szaleje (Ks. Przyp. Salomona 29.18). Czasy s臋dzi贸w by艂y tak burzliwe, po cz臋艣ci dlatego, 偶e "ka偶dy robi艂, co mu si臋 podoba艂o" (Ks. S臋dzi贸w 21.25). Widzimy efekty bezprawia w du偶ej cz臋艣ci wsp贸艂czesnego 艣wiata. Bo偶e prawa- a nawet 艣wieckie prawa spo艂eczne- s膮 odrzucane jako przestarza艂e, zb臋dne lub represyjne. Ka偶dy cz艂owiek stanowi prawo dla siebie, a rezultatem takiego rodzaju bezprawia jest anarchia i chaos. Grzechu nie mo偶na usprawiedliwia膰 wzruszeniem ramion i stwierdzeniem 鈥瀗ikt nie jest doskona艂y鈥�. Ka偶dy przejaw grzechu jest przyk艂adem bezprawia, poniewa偶 jest to naruszenie Bo偶ego standardu 艣wi臋to艣ci i Jego doskona艂ego charakteru.
