Czy s膮 jakie艣 dowody na istnienie gigant贸w wspomnianych w Biblii?
翱诲辫辞飞颈别诲藕:
Giganci s膮 wspomniani w Biblii w kilku miejscach (np. 1 Ks. Moj偶eszowa 6.4; Ks. Jozuego 12.4). Og, kr贸l Baszanu (5 Ks. Moj偶eszowa 3.11), gigantyczny lud w Kanaanie, o kt贸rym donosili szpiedzy Moj偶esza (4 Ks. Moj偶eszowa 13.30-33), Goliat (2 Ks. Samuela 21.19) i Anakici (5 Ks. Moj偶eszowa 9.1-2) s膮 przyk艂adami gigant贸w w Pi艣mie 艢wi臋tym. Powinni艣my pami臋ta膰, 偶e biblijni "giganci" nie byli czterdziestometrowymi kolosami, kt贸rzy siedzieli na domach i d艂ubali sobie w z臋bach wi膮zami. Biblijni giganci byli wysocy - Goliat mia艂 mo偶e 2,70 lub 3m wzrostu - i byli pot臋偶ni, ale byli lud藕mi. Opr贸cz biblijnych relacji o gigantach, istniej膮 inne dowody na istnienie gigant贸w: pisemne relacje spoza Biblii, archeologia i relacje naocznych 艣wiadk贸w znalezisk archeologicznych, graficzne przedstawienia gigant贸w znalezione w staro偶ytnej sztuce i najnowsze zapisy historyczne.
Po pierwsze, powinni艣my zaj膮膰 si臋 archeologicznymi dowodami na istnienie gigant贸w. Istnieje wiele relacji archeolog贸w, kt贸rzy znale藕li bardzo du偶e ko艣ci i bro艅 lub inne artefakty, kt贸rych m贸g艂 u偶ywa膰 tylko olbrzym. Postuluje si臋, 偶e Stonehenge zosta艂o zbudowane przez gigant贸w, poniewa偶 kamienie s膮 zbyt du偶e i ci臋偶kie, aby normalni ludzie mogli je przenosi膰 i manipulowa膰 nimi bez pomocy maszyn. Podobne przyk艂ady istniej膮 w wielu kulturach - konstrukcje, kt贸re nie mog艂yby zosta膰 wzniesione bez d藕wig贸w lub innych maszyn, do kt贸rych staro偶ytni nie mieli dost臋pu. Te archeologiczne argumenty nale偶y traktowa膰 ze sceptycyzmem. Mo偶emy nie wiedzie膰, jak zbudowano Stonehenge, ale nasz brak wiedzy nie dowodzi automatycznie, 偶e zrobili to giganci. Niekt贸re artefakty gigantycznych rozmiar贸w istniej膮 w muzeach, ale znaczna wi臋kszo艣膰 z nich (zw艂aszcza najwi臋ksze i najbardziej uderzaj膮ce przyk艂ady) nie istniej膮, z wyj膮tkiem relacji naocznych 艣wiadk贸w, kt贸rych nie mo偶na zweryfikowa膰. Wielu rzekomych znalazc贸w t艂umaczy brak twardych dowod贸w opowie艣ciami o zatuszowaniu sprawy przez rz膮d, powodziach lub innych r贸wnie przygodnych okoliczno艣ciach.
Po drugie, istnieje argument, 偶e wizualne przedstawienia bardzo du偶ych ludzi, takie jak znalezione na egipskich dzbanach i grobowcach, s膮 obrazami gigant贸w. Historycy sztuki zwykle dochodz膮 do wniosku, 偶e te gigantyczne postacie s膮 po prostu przedstawieniami bog贸w lub kr贸l贸w, a ich wi臋kszy rozmiar by艂 sposobem na pokazanie ich znaczenia lub wysokiej rangi w por贸wnaniu z innymi postaciami w ich pobli偶u. Innym wyja艣nieniem jest to, 偶e mniejsi ludzie s膮 przedstawieniami dzieci, a nie ni偶szych rang膮 m臋偶czyzn. Prawdziwa sztuka anatomiczna nie istnia艂a w 偶adnej kulturze a偶 do renesansu, a do tego czasu dzieci by艂y cz臋sto przedstawiane jako proporcjonalnie zbli偶one do doros艂ych, tylko mniejsze. Argumenty te s膮 wa偶ne i logiczne. Wiemy, 偶e sztuka egipska by艂a wysoce symboliczna. Fakt, 偶e Egipcjanie przedstawiali boga Anubisa jako cz艂owieka z g艂ow膮 psa, nie jest powodem do zak艂adania, 偶e istnia艂 rzeczywisty cz艂owiek z g艂ow膮 psa, kt贸rego czcili. Nie ma jednak sposobu, aby udowodni膰 rzeczywiste intencje staro偶ytnych artyst贸w. Historycy tworz膮 teorie w oparciu o to, co uwa偶aj膮 za najbardziej prawdopodobne, najbardziej rozs膮dne wyja艣nienie tego, co widz膮 w staro偶ytnych artefaktach.
Po trzecie, mamy pisemne relacje poza Bibli膮. Trzy ksi臋gi, kt贸re s膮 szczeg贸lnie godne uwagi, to Ks. Enocha, Ks. Jashera i pisma 偶ydowskiego historyka J贸zefa Flawiusza. Wszystkie te trzy ksi臋gi wspominaj膮 o istnieniu gigant贸w. Poza Bibli膮 jest to najbardziej przekonuj膮cy argument za istnieniem gigant贸w. Wszystkie te ksi臋gi przedstawiaj膮 historie rzeczywistych ludzi napotykaj膮cych gigant贸w, a historie te s膮 przedstawiane jako historyczne, niefikcyjne relacje. J贸zef Flawiusz, we fragmencie o Izraelitach przenosz膮cych sw贸j ob贸z do Hebronu, wspomina, 偶e 呕ydzi napotkali mieszka艅c贸w tej ziemi, w tym "ras臋 gigant贸w, kt贸rzy mieli cia艂a tak du偶e i oblicza tak ca艂kowicie odmienne od innych ludzi, 偶e byli zadziwiaj膮cy zar贸wno pod wzgl臋dem wizualnym, jak i s艂uchowym". Ko艣ci tych ludzi s膮 pokazywane do dzi艣".
Ks. Jasera, wspomniana w Ks. Jozuego 10.13 i 2 Ks. Samuela 1.18, jest jedn膮 z trzech ksi膮g, wraz z Ks. Jubileuszy i Ks. Henocha, kt贸re opisuj膮 艣wiat przedpotopowy. Ksi臋gi te opowiadaj膮 zasadniczo t臋 sam膮 histori臋, kt贸r膮 mo偶na znale藕膰 w 1 Ks. Moj偶eszowej: upad艂e anio艂y zap艂adnia艂y ludzkie kobiety, a ich potomstwem byli Nefilim, rasa gigant贸w (1 Ks. Moj偶eszowa 6.1-4). Ks. Jasera i inne ksi臋gi dostarczaj膮 wi臋cej szczeg贸艂贸w na temat 贸wczesnego 艣wiata, m贸wi膮c, 偶e giganci byli okrutni i brutalni, rz膮dz膮c ludzko艣ci膮 jako bogowie. Opis potopu w 1 Ks. Moj偶eszowej jest poprzedzony fragmentem, kt贸ry wspomina o Nefilim. Biblia nazywa Noego "nienagannym w swoim pokoleniu" (1 Ks. Moj偶eszowa 6.9). Mo偶e to by膰 odniesienie do charakteru Noego, ale mo偶e te偶 oznacza膰, 偶e Noe by艂 "nienaganny" w tym sensie, 偶e jego linia krwi nie zosta艂a ska偶ona przez upad艂ych anio艂贸w, wi臋c B贸g ocali艂 go i jego rodzin臋, aby stali si臋 pocz膮tkiem nowej, genetycznie czystej rasy ludzkiej.
Jednak Biblia wspomina o Anakimach i Refaimach po potopie, wi臋c albo "gigantyczna" linia krwi pozosta艂a, albo mo偶liwe jest r贸wnie偶, 偶e upadli anio艂owie podj臋li drug膮 pr贸b臋 ska偶enia ludzko艣ci po potopie. Niezale偶nie od tego, Anakimowie byli "silni i wysocy" (5 Ks. Moj偶eszowa 9.2).
Opr贸cz powy偶szych dowod贸w, w najnowszej historii udokumentowano, 偶e ludzie byli bardzo wysocy: Robert Wadlow w czerwcu 1940 roku mierzy艂 oko艂o 2,72m, przypis t艂umacza; John Carroll w 1966 roku mia艂 2,44 m wzrostu; a Sultan K枚sen w 2011 roku 2,51 m wzrostu. (www.guinnessworldrecords.com/world-records/tallest-man-ever, dost臋p 1/3/22). Zar贸wno w Biblii, jak i poza ni膮, istniej膮 biblijne dowody na istnienie gigant贸w.
