翱诲辫辞飞颈别诲藕:
S艂u偶ba prorocza, rozumiana dzisiaj jako grupy charyzmatyczne, jest ka偶dym rodzajem s艂u偶by, kt贸ra opiera si臋 na darze proroctwa i nowym objawieniu od Boga, by prowadzi艂 ko艣ci贸艂 do dojrza艂o艣ci. Ci, kt贸rzy s膮 zaanga偶owani w s艂u偶b臋 prorocz膮 czasem odnosz膮 si臋 do niej jako do pi臋ciorakiej s艂u偶by i wierz膮, 偶e urz臋dy aposto艂a i proroka s膮 odnawiane we wsp贸艂czesnym ko艣ciele.
Dostrzegamy cz臋sto s艂u偶b臋 prorocz膮 w Starym Testamencie, jak B贸g powo艂uje prorok贸w, aby zach臋ci膰 i napomnie膰 nar贸d Izraelski w czasie trudu lub buntu. Za panowania kr贸la Dawida (2 Ks. Samuela), prorok Natan, po艣r贸d innych, przem贸wi艂 s艂owem Pana do Dawida, udzielaj膮c mu pomocy i wskaz贸wek jak r贸wnie偶 konfrontuj膮c go z grzechem pope艂nionym z Batszeb膮. Oczywi艣cie, Izajasz, Jeremiasz, Ozeasz, Amos, Micheasz, Zachariasz itd. r贸wnie偶 pe艂nili s艂u偶b臋 prorocz膮- byli przecie偶 prorokami. Powo艂aniem proroka by艂o przemawianie w imieniu Boga. Prorok mia艂 naucza膰, udziela膰 wskaz贸wek, porad lub napomnie艅 je艣li by艂a taka potrzeba.
W Nowym Testamencie znajdujemy innych, kt贸rzy pe艂nili s艂u偶b臋 prorocz膮. Pewne osoby by艂y obdarowane jako prorocy, aby udziela膰 wskaz贸wek, podpowiedzi, wsparcia itd. ludowi Bo偶emu. Dar proroctwa jest szczeg贸艂owo opisany w 1 Koryntian 12.10 oraz Efezjan 4.11. Zauwa偶 jednak, 偶e dar ten zosta艂 nadany, aby budowa膰 ko艣ci贸艂 (Efezjan 4.12). Zatem, prorocy mieli g艂osi膰 S艂owo Bo偶e dla ko艣cio艂a, aby wierz膮cy znali my艣l Pana i to jak ko艣ci贸艂 powinien funkcjonowa膰.
Wierzymy, 偶e prawdziwa obecnie s艂u偶ba prorocza jest po prostu g艂oszeniem Biblii w spos贸b w艂a艣ciwy i zrozumia艂y. Dar proroctwa dzisiaj to "m贸wienie prawdy" spisanego S艂owa Bo偶ego, a nie poleganiem na nowej informacji z nieba. Celem dar贸w czynienia znak贸w we wczesnym ko艣ciele by艂o dostarczenie wskaz贸wek a偶 do czasu uko艅czenia powstawania Nowego Testamentu i uwiarygodnienia s艂u偶by aposto艂贸w. Gdy Biblia zosta艂a uko艅czona a aposto艂owie umarli, dary dokonywania cud贸w przesta艂y by膰 u偶yteczne w ko艣ciele. Widzimy to w Nowym Testamencie w tym, 偶e wczesne ksi臋gi takie jak 1 Koryntian oraz Efezjan wspominaj膮 o darze czynienia cud贸w, podczas gdy p贸藕niejsze ksi臋gi takie jak 1 i 2 Tymoteusza o nich nie wspominaj膮. Kompletnie spisana Biblia jest wystarczaj膮cym 藕r贸d艂em, aby艣my wiernie pod膮偶ali za Panem. 2 Tymoteusza 3.16-17 jasno to podkre艣la (zobacz r贸wnie偶 Hebrajczyk贸w 1.1-2). Dodatkowe s艂owa od Pana nie s膮 konieczne.
Dzisiaj jest wielu chrze艣cijan, kt贸rzy twierdz膮, 偶e s膮 zaanga偶owani w s艂u偶b臋 prorocz膮, kt贸rzy wierz膮, 偶e proroctwo wci膮偶 trwa i kt贸rzy przedstawiaj膮 siebie jako po艣rednik贸w w otrzymaniu nowego objawienia z nieba. Ko艣cio艂y, kt贸re wierz膮 w s艂u偶b臋 prorocz膮 najcz臋艣ciej pr贸buj膮 interpretowa膰 sny, przewidywa膰 przysz艂o艣膰 i m贸wi膰 j臋zykami- chocia偶 dar j臋zyk贸w Nowego Testamentu (ponadnaturalna zdolno艣膰 m贸wienia w obcym j臋zyku wcze艣niej nieuczonego w celu dzielenia si臋 ewangeli膮) nie jest typem j臋zyk贸w, kt贸re obecnie s膮 dzisiaj praktykowane.
Biblia jest uko艅czona. Pismo 艢wi臋te ostrzega przed dodawaniem czegokolwiek do S艂owa Bo偶ego (Ks. Objawienia 22.18). Zatem proroctwo, w sensie "nowego" s艂owa od Boga, nie jest ju偶 potrzebne.
