翱诲辫辞飞颈别诲藕:
Bogactwo to obfito艣膰 warto艣ciowych d贸br lub pieni臋dzy. Kiedy mamy bogactwo, mamy wi臋cej ni偶 potrzebujemy, aby utrzyma膰 normalne 偶ycie. Zgodnie z t膮 definicj膮 i w por贸wnaniu z reszt膮 艣wiata, wi臋kszo艣膰 ludzi w krajach rozwini臋tych jest zamo偶na. Niekt贸rzy uwa偶aj膮, 偶e bogactwo jest z艂e, a je艣li kto艣 ma wi臋cej ni偶 wystarczaj膮co, powinien rozdzieli膰 je po r贸wno. Inni twierdz膮, 偶e bogactwo jest wynikiem ci臋偶kiej pracy i m膮drych inwestycji i nikt inny nie ma do niego prawa. Temat bogactwa poruszany jest w Biblii i to w艂a艣nie tam znajdujemy w艂a艣ciwe spojrzenie na t臋 kwesti臋.
Wiemy, 偶e bogactwo samo w sobie nie jest grzeszne. Bogactwo nie jest obra藕liwe dla Boga, poniewa偶 cz臋sto b艂ogos艂awi艂 On swoje s艂ugi bogactwem, gdy Mu si臋 podobali (Pwt 28:1-8). Abraham (Rdz 13:2), Jakub (Rdz 30:43) i kr贸l Salomon (1 Krl 10:23) to przyk艂ady bogatych ludzi w Biblii, kt贸rzy byli wykorzystywani przez Boga w pot臋偶ny spos贸b. W Starym Testamencie bogactwo by艂o czasem wska藕nikiem Bo偶ej przychylno艣膰i i b艂ogos艂awie艅stwa. Jednak bogactwo nigdy nie by艂o dok艂adnym barometrem pozycji danej osoby przed Bogiem. Niekt贸rzy sprawiedliwi ludzie s膮 biedni, podczas gdy niekt贸rzy niegodziwi ludzie s膮 bogaci (Psalm 73; Jeremiasza 12:1).
R贸wnie偶 w Nowym Testamencie kilku bogatych ludzi odegra艂o kluczow膮 rol臋 w rozwoju kr贸lestwa Bo偶ego. Mateusz (Ew. 艁ukasza 5:27-29), Joanna (Ew. 艁ukasza 8:3), J贸zef z Arymatei (Ew. Mateusza 27:57), Zacheusz (Ew. 艁ukasza 19:8) i Lidia (Dzieje Apostolskie 16:14-15) - wszyscy oni byli bardzo zamo偶nymi osobami, powo艂anymi przez Boga do szczeg贸lnego dzie艂a i wykorzystuj膮cymi sw贸j maj膮tek w s艂usznej sprawie. Bogactwo samo w sobie jest moralnie neutralne. To, co robimy z bogactwem, mo偶e albo wzmocni膰 dobro, albo stworzy膰 wi臋cej z艂a. Bogactwo mo偶e by膰 wykorzystywane do Bo偶ych cel贸w lub do cel贸w samolubnych.
Jednym z werset贸w dotycz膮cych bogactwa, kt贸ry jest cz臋sto b艂臋dnie cytowany, jest 1 Tymoteusza 6:10, kt贸ry m贸wi: "Albowiem mi艂o艣膰 pieni臋dzy jest korzeniem wszelkiego z艂a". Werset ten jest czasami u偶ywany do stwierdzenia, 偶e pieni膮dze s膮 z艂e, ale tak nie jest. To mi艂o艣膰 do pieni臋dzy, a nie same pieni膮dze, prowadzi do z艂ych wybor贸w. W tym li艣cie Pawe艂 ostrzega艂 swojego m艂odego protegowanego Tymoteusza przed fa艂szywymi nauczycielami, kt贸rzy infiltrowali ko艣ci贸艂 dla korzy艣ci finansowych. Ich chciwo艣膰 nie tylko oszuka艂aby niczego niepodejrzewaj膮cych wierz膮cych, ale tak偶e zarazi艂aby ko艣ci贸艂 mi艂o艣ci膮 do pieni臋dzy. Werset ten m贸wi dalej: "Niekt贸rzy ludzie, 偶膮dni pieni臋dzy, odeszli od wiary i popadli w wiele bole艣ci". Biblia nigdy nie m贸wi, 偶e pieni膮dze s膮 z艂e, a jedynie, by unika膰 mi艂o艣ci do nich.
Kolejnym ostrze偶eniem, jakie Biblia daje nam na temat pieni臋dzy, jest to, 偶e mog膮 one szybko sta膰 si臋 bo偶kiem: "Cho膰by ros艂o bogactwo twoje, nie nastawiaj na nie serca twego" (Psalm 62:10). Kiedy mamy dostatek, mamy tendencj臋 do duchowego lenistwa, wierz膮c, 偶e nasze pieni膮dze o nas zadbaj膮. Nasze serca staj膮 si臋 odporne na po艣wi臋cenie, a nasza uwaga przenosi si臋 z wiecznych bogactw na ziemskie salda bankowe. Jezus powiedzia艂, 偶e 艂atwiej jest wielb艂膮dowi przej艣膰 przez ucho igielne ni偶 bogatemu odziedziczy膰 偶ycie wieczne (Mk 10:25). Nasz Pan przedstawi艂 bogactwo w odpowiedniej perspektywie, gdy powiedzia艂: "Uwa偶ajcie! Strze偶cie si臋 wszelkiej chciwo艣ci; 偶ycie nie polega na obfito艣ci d贸br" (艁k 12:15).
Kiedy bogactwo staje si臋 bo偶kiem, staje si臋 r贸wnie偶 naszym upadkiem. Jezus zilustrowa艂 to w przypowie艣ci o bogatym g艂upcu, kt贸ra uczy o g艂upocie polegania na bogactwie bez stawiania Boga w centrum swojego 偶ycia (艁k 12:14-21). Jezus, kt贸ry zna nasze serca, ostrzeg艂 nas przed pr贸b膮 s艂u偶enia dw贸m panom (艁k 16:13). Nie mo偶emy kocha膰 Pana, naszego Boga, z ca艂ego serca, duszy, umys艂u i si艂y, je艣li jednocze艣nie kochamy pieni膮dze (Mk 12:30). B贸g nie podzieli si臋 swoim tronem.
Ksi臋ga Przys艂贸w 30:7-9 to modlitwa, kt贸ra modeluje w艂a艣ciw膮 postaw臋 wobec bogactwa: "Prosz臋 ci臋 o dwie rzeczy; nie odm贸w mi, zanim umr臋: (8) Oddal ode mnie fa艂sz i s艂owo k艂amliwe; nie nawied藕 mnie ub贸stwem ani nie obdarz bogactwem, daj mi spo偶ywa膰 chleb wed艂ug mojej potrzeby, (9) abym, b臋d膮c syty, nie zapar艂 si臋 ciebie i nie rzek艂: Kt贸偶 jest Pan? Albo, abym z n臋dzy nie zacz膮艂 kra艣膰 i nie zniewa偶y艂 imienia mojego Boga". Kiedy nasz膮 codzienn膮 modlitw膮 jest to, by B贸g zaspokaja艂 wszystkie nasze potrzeby wed艂ug swego bogactwa w chwale (Filipian 4:19), przypominamy sobie, sk膮d pochodzi nasza pomoc (Psalm 121:1-2). Wszelka obfito艣膰 wykraczaj膮ca poza codzienne utrzymanie jest darem od Pana, a my mamy m膮drze z niego korzysta膰. Kiedy my艣limy o tym, 偶e wszystko, co mamy i czym jeste艣my, nale偶y do Boga, jeste艣my bardziej ostro偶ni, by u偶ywa膰 tego wszystkiego dla Jego chwa艂y (1 Koryntian 10:31). Kiedy postrzegamy bogactwo jako inwestycj臋 powierzon膮 nam przez prawowitego W艂a艣ciciela, jeste艣my bardziej sk艂onni do utrzymywania go we w艂a艣ciwej perspektywie.
