Pytanie: Jaki wp艂yw mia艂 Cezar August na histori臋 biblijn膮?
翱诲辫辞飞颈别诲藕:
Imi臋 rodowe Cezara Augusta brzmia艂o Gajusz Oktawiusz. By艂 on bratankiem, adoptowanym synem i wybranym nast臋pc膮 Juliusza Cezara. Po 艣mierci Juliusza, Oktawian (jak go wtedy nazywano) musia艂 walczy膰 o umocnienie w艂adzy, ale kiedy w ko艅cu zapewni艂 sobie pozycj臋 pierwszego cesarza rzymskiego, panowa艂 najd艂u偶ej ze wszystkich cesarzy z linii Juliusza, od 63 r. przed Chr. do 14 r. po Chr. Przydomek August ("Czcigodny") otrzyma艂 w 27 r. po Chr.
Cezar August jest wspomniany w Nowym Testamencie tylko raz, na pocz膮tku znanej historii Bo偶ego Narodzenia zapisanej w Ew. 艁ukasza 2.1: "I sta艂o si臋 w owe dni, 偶e wyszed艂 dekret cesarza Augusta, aby spisano ca艂y 艣wiat" (t艂um. Biblia Warszawska). W wyniku tego dekretu J贸zef musia艂 powr贸ci膰 do swojego domu rodzinnego, do Betlejem, zabra艂 ze sob膮 Mari臋, kt贸ra ju偶 oczekiwa艂a Dzieci膮tka Jezus. Gdy byli ju偶 w Betlejem, narodzi艂 si臋 Jezus, jak to przepowiedzia艂 prorok Micheasz: "Ale ty, Betlejemie Efrata, najmniejszy z okr臋g贸w judzkich, z ciebie mi wyjdzie ten, kt贸ry b臋dzie w艂adc膮 Izraela. Pocz膮tki jego od prawieku, od dni zamierzch艂ych" (Ks. Micheasza 5.1; t艂um. Biblia Warszawska).
Spis ludno艣ci, kt贸ry zmusi艂 J贸zefa i Mari臋 do udania si臋 do Betlejem, by艂 najbardziej oczywistym wp艂ywem Cezara Augusta na histori臋 biblijn膮; istniej膮 jednak inne fakty dotycz膮ce Cezara Augusta, kt贸re mia艂y znaczenie dla czytelnik贸w Ewangelii z pierwszego wieku.
Oktawian otrzyma艂 imi臋 August, co oznacza "wielki", "czcigodny" lub "godny czci", co jest sugesti膮, 偶e by艂 godny uwielbienia. W 42 r. po Chr. senat formalnie deifikowa艂 [formalne przypisanie komu艣 lub czemu艣 cech boskich- wyja艣nienie od t艂um.] Juliusza Cezara jako divus Iulius ("boski Juliusz"). To sprawi艂o, 偶e jego adoptowany syn, Oktawian, by艂 znany jako divifilius ("syn boga"), tytu艂, kt贸ry przyj膮艂 Cezar August. Monety wydane przez Augusta zawiera艂y wizerunek Cezara i napisy takie jak "Boski Cezar i Syn Boga". Egipska inskrypcja nazywa Cezara Augusta gwiazd膮 "艣wiec膮c膮 blaskiem Wielkiego Niebia艅skiego Zbawiciela". W 17 r. po Chr. na niebie rzeczywi艣cie pojawi艂a si臋 niezwyk艂a gwiazda; August nakaza艂 zorganizowanie uroczysto艣ci, a Wergiliusz obwie艣ci艂: "Nadszed艂 punkt zwrotny wiek贸w". W czasie panowania Augusta gwa艂townie wzr贸s艂 kult cesarza, zw艂aszcza w Azji Mniejszej- kt贸ra p贸藕niej sta艂a si臋 centrum prze艣ladowa艅 chrze艣cijan. (Azja Mniejsza by艂a obszarem, kt贸ry Pawe艂 odwiedza podczas swoich dw贸ch pierwszych podr贸偶y misyjnych, a tak偶e miejscem, gdzie siedem ko艣cio艂贸w otrzymuje listy opisane w Apokalipsie).
Z tego, co wiemy o Augu艣cie i czci, jak膮 mu oddawano, wynika, 偶e 艁ukasz opowiada histori臋 Jezusa w taki spos贸b, aby Chrystus by艂 postrzegany jako prawdziwy posiadacz tytu艂贸w, do kt贸rych pretendowa艂 August. To nie August jest Zbawicielem i Panem, ale 鈥瀌zi艣 narodzi艂 si臋 wam Zbawiciel, kt贸rym jest Chrystus Pan, w mie艣cie Dawidowym" (Ew. 艁ukasza 2.11; t艂um. Biblia Warszawska). To nie August, ale Jezus jest Synem Bo偶ym (Ew. 艁ukasza 1.32). I to nie w Augu艣cie nast膮pi艂 prze艂om wiek贸w, ale w Jezusie Chrystusie, kt贸ry wprowadza Kr贸lestwo Bo偶e (Ew. 艁ukasza 4.43).
Rzymskie credo m贸wi艂o: "Cezar jest Panem", ale chrze艣cijanin uznaje tylko Jezusa za Pana. Ze wzgl臋du na d艂ug膮 histori臋 monoteizmu, 呕ydzi zostali zwolnieni z obowi膮zku oddawania czci cesarzowi. Tak d艂ugo jak chrze艣cija艅stwo by艂o uwa偶ane za sekt臋 judaizmu, chrze艣cijanie r贸wnie偶 byli zwolnieni z obowi膮zku oddawania czci rzymskiemu cesarzowi. Ale kiedy 呕ydzi zacz臋li pot臋pia膰 chrze艣cijan i wyrzuca膰 ich z synagog, chrze艣cijanie nie mogli ju偶 korzysta膰 z tego wyj膮tku. W ten spos贸b rzymski rz膮d by艂 narz臋dziem 偶ydowskich prze艣ladowa艅 w du偶ej cz臋艣ci czas贸w Nowego Testamentu. Pierwszy przyk艂ad tego widzimy w oskar偶eniach wniesionych przeciwko samemu Jezusowi (Ew. 艁ukasza 23.1-2). To samo przydarzy艂o si臋 Paw艂owi i Sylasowi w Tesalonice, gdzie niekt贸rzy niewierz膮cy 呕ydzi podburzyli t艂um m贸wi膮c: "wszyscy oni post臋puj膮 wbrew postanowieniom cesarza, g艂osz膮c, 偶e jest inny kr贸l, Jezus" (Dz. Apostolskie 17.7; t艂um. Biblia Warszawska).
Cezar August zmar艂 kr贸tko po narodzinach Jezusa. Cho膰 sam August m贸g艂 nie ro艣ci膰 sobie praw do prerogatyw b贸stwa, to jednak przyj膮艂 boskie tytu艂y jako 艣rodek propagandy. Wraz z rozwojem religii rzymskiej, kult cesarza sta艂 si臋 patriotycznym obowi膮zkiem. Nowy Testament na ka偶dym kroku obala rzymsk膮 religi臋, g艂osz膮c Jezusa, a nie Cezara, jako Syna Bo偶ego i Pana (Ew. Marka 1.1; 1 Tesaloniczan 1.1). August zadekretowa艂 spis ludno艣ci, kt贸ry by艂 ludzkim mechanizmem, kt贸rego B贸g u偶y艂 do wype艂nienia proroctwa dotycz膮cego miejsca narodzin Mesjasza. August my艣la艂, 偶e mierzy wielko艣膰 swojego kr贸lestwa, ale w rzeczywisto艣ci ustawia艂 scen臋 dla jego ostatecznego Zast膮pienia. To r贸wnie偶 pod rz膮dami Augusta Cezara ustanowiono rzymski pok贸j, zbudowano drogi i ustanowiono wsp贸ln膮, stabiln膮 kultur臋, dzi臋ki czemu ewangelia mog艂a 艂atwo rozprzestrzenia膰 si臋 w ca艂ym Imperium Rzymskim. Chocia偶 August i nast臋pni cesarze my艣leli, 偶e buduj膮 swoje w艂asne kr贸lestwo, byli po prostu nie艣wiadomymi i cz臋sto niech臋tnymi aktorami w budowaniu Kr贸lestwa Bo偶ego.
